بزرگترین فواره ی دوره باروک ...فواره تروی در میدان تروی، در نزدیک پله‌های اسپانیایی و میدان پیازا ناوونا قرار فواره دارد. این فواره در تمام طول روز باز و بازدید از آن رایگان است.
فواره ی تروی
به چشمه ی ارزوها شهرت دارد و در بین افسانه ها ی قدیمی رمی جایگاه خاصی دارد . افسانه ها میگویند هر کس سکه ای در چشمه ارزوها بیاندازد باز هم گذرش به رم میافتد .
فواره در انتهای مسیر قناتی به نام «آکوا ورجینه» در سال ۱۹ پیش از میلاد مسیح توسط «آگریپا» داماد امپراتور آگوستوس برای رساندن آب به حمام‌های رومی ساخته شد.
آب فواره از چشمه‌ای به نام «سالونه» که ۱۴ مایل با رم فاصله دارد، تامین می‌شود.
پاپ اوربان هشتم دستور ساخت فواره را به معمار مشهور «جیان لورنزو برنینی» داد،
هر چند خود پاپ قبل از اتمام فواره از دنیا رفت و روند ساخت هم متوقف شد.
یک قرن بعد توقف ساخت فواره، در سال ۱۷۳۲ پاپ کلمنت دوازدهم به معمار دیگری به نام «نیکولا سالوی» دستور ساخت فواره در در میدان تروی داد .
ساخت این مجسمه 30 سال طول کشید .
کلمه تروی دارای دو ریشه است اولی از ترکیب دو کلمه ی تری و وی به معنای سه راه ساخته شده است
و دومی هم از نام قدیمی محل تربیوم مشتق شده است
سبک طراحی این اثر متعلق به دوران باروک است،
فواره‌ای که ۲۶ متر ارتفاع و ۲۰ متر عرض دارد. مجسمه‌ای که در میانه فواره تروی قرار دارد نپتون (خدای دریا) است.
نپتون در حالی تصویر شده که ارابه‌ای به شکل صدف را که توسط ۲ اسب دریایی کشیده می‌شود، می‌راند. تریتون (پیام آور آب‌های پهناور) در حال رام کردن اسب‌های دریایی است.
یکی از اسب‌ها می‌خواهد اسب دیگر را که عصبانی است آرام کند.
هر کدام از آنها نمادی هستند از خلق و خوی دریا!
سمت چپ نپتون نشانه‌ای از فراوانی و سمت راست آن نشانه‌ای از سلامتی است.
آبی که در پایین فواره قرار دارد نیز نماینده دریا است.
