خوش هیکل -زیبا بود . هزاران زن صیغه ای داشت ...
شاه سلطان حسین صفوی
آخرین پادشاه صفوی بود . سی سال حکومت کرد .
نام پدر -----شاه سلیمان یکم
نام مادر -----هلنا خانم
مدرسه ی چهارباغ که مدرسه سلکانی نامیده میشود آخرین بنای تاریخی با شکوه دوران صفوی در اصفهان است
این مدرسه برای تدریس طلاب علوم دینی در دوره ی شاه سلطان حسین ساخته شده است .
او در سال 1105 هجری قمری تاجگذاری کرد . حکومتش با قیام افغان ها به رهبری محمود هوتکی و سقوط اصفهان پایتخت کشور در سال 1135 هجری قمری به پایان رسید ....
پایان سلطنت او =فروپاشی عملی دودمان دیر پای صفویه را رقم زد .
شاه سلطان حسین تا مرگ پدرش در حرمسرا مشغول خوش گذرانی بود . او بدنی قوی و چهره ی زیبائی داشت .
به ورزش علاقه نداشت حتی موقع جلوس به سلطنت قادر به سوار شدن بر اسب نبود .
از امور مملکتی هیچ آگاهی نداشت و خرافاتی و زود باور بود -تحت تاثیر افکار دیگران قرار میگرفت .
به درباریان گفته بود که :
اگر میخواهید آسایش داشته باشید بعد از مرگم پسرم حسین میرزا را به سلطنت برسانید .
اگر طالب جویای تعالی و افتخار هستید پسر ش میرزا مرتضی را به سلطنت بنشانید .
سواد نداشت و از آمادگی لازم برای امور کشور بر خوردار نبود . اما در عین حال شخصیتی آرام داشت .
دینداری و پرهیزگاری وی به ویژه خود داری اش در نوشیدن شراب وی را شهره عام و خاص کرده بود .
قبل از پادشاهی او را ملا حسین میخواندند .
دوران سلطنت وی صحنه ی رقابت علما با اعضای حرم و خواجگان حرمسرا بود .
او هزار همسر داشت .
او در نهایت شخصیتی ضعیف النفس - شهوتران - باده نوش --تبدیل شده بود .
در دوره ی حکومتش آخرین بازمانده ها نظم حکومتی و ساختار اداری که با تلاض های شاه اسماعیل -شاه طهماسب و شاه عباس اول ایجادشده بود از میان رفت .
هیچ قدرتی در اداره ی امور نداشت و حتی علاقه ای به اتفاقات اطرافش نداشت .
هرج و مرج و نابسامانی کشور فرو رفته بود و هر نوع فسق و فجور بدون هیچ ممانعتی حتی در پایتخت رخ میداد .
شرح برخی هوسرانیهایش در کتاب رستم التواریخ در اوایل حکومت فتحعلی شاه قاجار نوشته شده است .
محمد هاشم در کتاب رستم التواریخ گفته که :
او هزار زن داشت . قدرت و قوت جنسی او را میستاید و مینویسد که روز و شب در اکل و مجامعت بسیار حریص و بی اختیار بود و به جهت امتحان در یک روز و یک شب 100 دختر باکره و زیبا را عقد موقت میکرد و در مدت 24 ساعت از اله ی بکارت آن دوشیزگان دلکش و طناز و آن لعبتان شراب پرناز نمود.
او برای زنانش حرمسرائی مجهز به همه چیز درست کرده بود .
آن زمان رواج پیدا کرده بود که کسانی که دختر و زن خوشگل و زیبا داشتند طلاق میدادند و به عقد شاه در میاوردند .
شاه سلطان حسین تا سال ۱۷۲۶ زندانی افغان‌ها بود
و عاقبت با رسیدن پیام عثمانیان مبنی بر حمایت از شاه ایران و بازگرداندن تاج و تخت به او،
به دستور اشرف افغان در ۱۱۳۹ گردن او در زندان زده شد. ۱۱۳۹ (قمری)
۱۵ نوامبر ۱۷۲۶ (میلادی)
بدن او در قم و سر او در همدان دفن شده‌است ...
