نگاه عاشقانمون ---حرفای شاعرانمون ----قرار بی قراریا --گرفتن بهانمون ---لب دریا لب دریا لب دریا لب دریا
قرار دل بردنمون ----دوست دارم گفتنامون ----برای هم به خاطر عشق قسم خوردنامون ---لب دریا لب دریا
گفتن قصه های خوب --قصه ی خورشید و غروب --قصه ی نخلهای جنوب --لب دریا لب دریا
صحبت ساحل امید --دیدن قوهای سفید --دادن وعده و نوید لب دریا لب دریا
رامش :
رامش از خوانندگان محبوب قبل از انقلاب است که یکی از آهنگهاش توسط عزیزان در شبکه های اجتماعی دست به دست شده و بسیار مورد توجه قرار گرفته
منم تصمیم گرفتم کمی از شجره نامه ی این خواننده ی مطرح قبل از انقلاب را بگذارم .
آهنگ لب دریا این خواننده
رامش بیشتر آهنگهای شادش را گروهی اجرا میکرد و دنسرای خودش را داشت .
اجراش با دنسرا بسیار پر طرفدار بود .
رامش سبک های متفاوتی اجرا میکرد که همه مورد توجه قرار میگرفت .
بعد از گوگوش جزء مطرح ترینهای رمان قبل از انقلاب بود و مردم بسیار دوستش داشتند .
رقص بابا کرم و داش مشتی رامش آن زمان بسیار مورد توجه قرار گرفته بود .
رامش یعنی داش مشتی در نزد دوستدارنش
======
رامش، با نام اصلی :
آذر --محبی -------تهرانی،
در ۲۲ آبان ۱۳۲۵ در شهر -----تهران
و در خانواده‌ای با سه خواهر و یک برادر به دنیا آمد
و تا دیپلم طبیعی به تحصیلات خود ادامه داد.
او تصمیم داشت بعد از دیپلم وارد دانشگاه شود و در رشتهٔ جراحی به تحصیلات خود ادامه دهد،
اما به عرصهٔ خوانندگی روی آورد.
رامش از ریشه‌های موسیقی کلاسیک فارسی شکوفا شده بود و حرفه خود را به‌طور رسمی در سال ۱۳۴۳ با ترانه "پرستو جان" در برنامه "یک شاخه گل آغاز کرد
در سال ۱۳۵۲ رامش رسماً با ترانه «غروبا قشنگن» وارد سبک راک شد .
رامش با ترانه "تهمت" چیرگی سبک فانک بر سازهای بادی برنجی را اثبات کرد که در این دوره سبک فانک با قطعات ترکیبی از موسیقی سنتی به پیشینه آذری بازمی‌گشت.
همکاری رامش با اسفندیار منفرد زاده در ترانه " نماز " نیز نمونه دیگری از آن دوره است.
یکی دیگر از ترانه‌های رامش که مورد توجه قرار گرفت، ترانه " اسمر اسمر " که یک ترانه محلی کردی و آذری است و با نام " اسمر یارم" نیز در آن دوره شناخته می‌شد که تنظیم این ترانه توسط ناصر چشم آذر انجام شده‌است.
رودخونه‌ها " که بیشتر از همه ترانه‌ها در تلویزیون پخش و ضبط شده‌است
از ساخته‌های صادق نوجوکی است.
این ترانه یکی پرطرفدارترین ترانه‌های رامش است
هیچ خوانندهٔ خانمی چون او در سبکهای گوناگون ترانه نخوانده‌است و از نخستین بانوانی بود که به جاز و راک روی خوش نشان داد.
این در حالی بود که او موسیقی سنتی ایرانی را خوب می‌دانست با این حال تعصبی هم نداشت و مانند برخی پرداختن به موسیقی‌های غربی را خیانت به ترانه ایرانی نمی‌دانست.
