ماشین دودی
نامی بود که در تهران قدیم به اولین خط آهن ایران که میان تهران و شهر ری کشیده شده بود داده بودند. علت این نامگذاری بخاری بود که از دودکش قطار آن خارج می‌شد.الان هم از مترو شهر ری که پیاده میشی بیرون که می آیی ماشین دودی اون جا افتاده و مردم باهاش عکس می گیرند
این راه آهن در سال ۱۲۶۱خ/۱۸۸۳ میلادی ساخته شده بود و امتیاز آن را یک مهندس فرانسوی به نام مسیو بواتال به نمایندگی یک شرکت بلژیکی از ناصرالدین شاه گرفت. ماشین دودی را می‌توان در اصل نخستین خط تراموای تهران دانست.
ماشین دودی دو ایستگاه داشت. نقطه آغاز این خط نزدیک خیابان دروازه خراسان (میدان قیام و پارک کوثر فعلی) و نقطه پایانی جلوی درشاه عبدالعظیم در شهر ری بود. مردم به ایستگاه‌های ماشین دودی «گار» می‌گفتند که واژه فرانسوی برای ایستگاه است.
در آغاز هر بار به هنگام راه افتاده قطار ، بچه‌ها سنگ و خس و خاشاک زیادی به ماشین دودی می‌زدند. این وسیله جدید مورد پذیرش مردم تهران واقع نشد در مدت کوتاهی با ورشکست شدن این شرکت بلژیکی، تراموا در تهران به بایگانی تاریخ سپرده شد.
در شروع کار ماشین دودی مردم کنجکاو تهران برای آشنایی با پدیده جدیدی که به شهرشان امده بود دسته دسته به محل گارماشین که درواقع ایستگاه ماشین دودی بود می رفتند. ولی هیچ کس جرئت و تمایل سوار شدن بر ان را نداشت . تااینکه ناصرالدین شاه برای اولین بار با گروه زیادی از مقامات مملکتی با ماشین دودی به شهرری مسافرت کرد و همین مساله باعث تشویق مردم به استفاده از ماشین دودی گردیداین راه آهن در سالهای دهه ۱۳۳۰تعطیل گردید.
در حال حاضر نمونه‌ای از ماشین دودی سابق، برای بازدید در محوطه متروی شهر ری قرار داده شده است.
