وحدت یکی از پایه گذاران تئاتر اصفهان بود و از ۱۸ سالگی در تئاتر حرفه‌ای حاضر شد. شیرینی بیان و کلامش دلها را شاد و مجذوب خویش می‌کرد و سر انجام به دنیای شیرین کمدی و شادی آفرینی روی آورد. نخستین نمایش او «خلیفه یک روزه» در تئاتر المپ بود و پس از آن سالها به همراه رضا ارحام صدر در این تئاتر و تئاتر سپاهان فعالیت کرد.
وی پس از مدتی وارد سینما شد. او می‌گوید: «از زمانی که به عرصه سینما راه یافتم روزها روی صحنه فیلمبرداری بودم و شب‌ها ساعت ۶ به تئاتر می‌رفتم و تا ساعت ۸ تمرین می‌کردم که ساعت ۸ موقع اجرای عمومی بود» وحدت علاوه بر بازیگری در عرصه کارگردانی نیز موفق بود در بسیاری از فیلم‌ها کارگردانی سناریو را به عهده داشت.
وحدت در بیش از ۴۳ فیلم حضور داشته‌است. فیلم عروس فرنگی
ساخته سال ۱۳۴۳ یکی از برترین کارهای اوست. این فیلم این اولین فیلم
ایرانی بود که در جشنواره آسیایی موفق به دریافت جایزه دلفین طلایی شد. او
می‌گوید: «این تندیس را چندین سال قبل به موزه سینما اهدا کردم.»
وحدت در آخرین سال فعالیتش در سینما (۱۳۵۷) درباره خنداندن تماشاگران گفت: «خنداندن مردم مشکل شده‌است دیگر با این همه گرفتاری نمی‌توان مردم را سر شوق آورد. خندیدن زمینه مستعد روحی می‌خواهد، وقتی کسی روحیه شادی داشته باشد و به سینما بیاید و با یک حرف یا یک حرکت خنده دار قهقهه سر می‌دهد؛ اما وقتی به فکر هزار گرفتاری است چه طور می‌تواند بخندد» وی در مورد فعالیت‌های هنری خود در سی سال اخیر گفت: «متاسفانه بعد از انقلاب ۵۷ فعالیت هنری چندانی نداشتم. تنها فعالیتم محدود به اجرای دو، سه نمایش خارج از ایران می‌شود و تقریبا در طول این سالها خانه‌نشین شده‌ام و مشغول نوشتن خاطرات خود هستم.» حضور در مراسم بزرگداشت استاد رضا ارحام صدر که پس از مرگ او در اواخر آذر ماه سال ۱۳۸۷ برگزار شد یکی از تنها فرصت‌هایی بود که مردم بعد از سالها وحدت را دیدند و همین موضوع موجب ابراز احساسات شدید مردم نسبت به وی در طی مراسم تشییع شد. وی پس از انقلاب در اصفهان زندگی می‌کند.
